THEATRELIFE.GE
ქართული თეატრის ელექტრონული არქივი 

თამაზ ჭილაძის პოლიტიკური დრამა „ჭალას ჩიტი მომკვდარიყო“, 2003 წელსაა გამოქვეყნებული.

გასულ საუკუნეში, არც თუ ისე შორეულ წარსულში, ჩვენი არც თუ ისე შორეული წინაპრების ცხოვრება მარადიულ სატანჯველს ჰგავდა.

ჰენრიკ იბსენი იყო ნორვეგიელი პოეტი, დრამატურგი და თეატრალური რეფორმატორი, ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი ფიგურა მსოფლიო დრამატურგიის ისტორიაში.

დრამატურგი - ენრიკო ბარალდი და რეჟისორი - ნიკოლა ბორგეზე ქმნიან სანახაობას და გვიყვებიან ამბავს ემიგრანტებზე

ედნა მაზია ისრაელელი დრამატურგი და სცენარისტი იყო, მისი ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი პიესაა „აკრძალული თამაშები“

ახმეტელის თეატრის გასული სეზონი დაასრულა რეჟისორ ოთარ ქათამაძის მიერ დადგმულმა სპექტაკლმა - "აკრძალული თამაშები".

სოსო ნემსაძის მიერ დადგმული სპექტაკლი “ფაბრიკის გოგოები” სწორედ ამ სოციალურ ჯგუფებზე, უფრო სწორად, ერთ კონკრეტულ ჯგუფზე გვიყვება.

ყველა ადამიანში დევს სიკეთისა და ბოროტების მრავალწახნაგოვანი მარცვალი, რომლის განვითარების პასუხისმგებლობაც “აკისრია” გარემოს, რომელშიც ის იბადება და იზრდება.

თავისუფალი თეატრის სპექტაკლი „სახლი აგვისტოს მზეზე“ თანამედროვე ოჯახური დრამის ერთ-ერთი ყველაზე თვალსაჩინო ნიმუშია ქართულ სცენაზე.

დიდი ხანია მინდა ბორჯომის თოჯინების თეატრის შესახებ დაწერა, იმიტომ რომ წლიდან წლამდე ვაკვირდები ამ თეატრის მსახიობების თავდადებულ შრომას, მუშაობას და სიყვარულს იმ საქმის მიმართს, რასაც ემსახურებიან. 

იოსები თითქოს იძინებს კიდეც, მაგრამ ვიღაცეები კვლავ აღვიძებენ.

სპექტაკლის მხატვრობა (ვიქტორია ვენცკუტე) უკიდურესად მინიმალისტურია;

უდავოდ გამორჩეულია რეჟისორ ნიკა ჩიკვაიძის მიერ დადგმული წარმოდგენა

ვასო აბაშიძის სახელობის ახალი თეატრი გაიხსნა ანტიკური დრამატურგიის შედევრით - ,,ოიდიპოს მეფე.’’

ლუიჯი პირანდელოს პიესა „ეს ასეა (თუ თქვენ გეჩვენებათ, რომ ასეა)" მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი ნამუშევარია

„მტერი“  - სპექტაკლი, რომელზეც ყოველგვარი მოლოდინის გარეშე წავედი. არ ვიცოდი, რა დამხვდებოდა:

„მთებმა დახუჭეს თვალები“ ასე ქვია კომპოზიციას, რომელიც გორის თეატრმა შესთავაზა მაყურებელს რუსთველის თეატრში

პერსონაჟთა შინაგანი ცეცხლი და უსაშველო ტკივილი მკვეთრად იხატება კოსტიუმებსა და სცენოგრაფიაში. მოქმედ გმირთა ღრმა, შავი იარები, პლასტიკაში მჟღავნდება, 

„ჰაიდე“ გვესუაბრება  მთელი ქვეყნის პრობლემაზე, მოძალადე კაცების „ქალურ“ ბუნებაზე და ქალებზე, რომლებიც „კაცური“ ბუნებით ცხოვრობენ.

თეატრის მომცრო შენობაში შესვლის უმალ თეატრალურ, საოცრებათა სივრცეში აღმოვჩნდი,

„თავისუფალ თეატრში“ განხორციელებული სპექტაკლის - „სახლი აგვისტოს მზეზე“ -პროგრამაზე შემოქმედებითმა ჯგუფმა სპექტაკლის კონცეფციის ერთგვარი წანამძღვარი გამოიტანა:

ვინც ნიკა საბაშვილის შემოქმედებას კარგად იცნობს, აღმოაჩენს, რომ „ჯაყოს ხიზნები“ მის წინარე სპექტაკლებს არ ჰგავს

ერისთავის თეატრი სეზონის დასასრულს შვეიცარიელი დრამატურგის, ფრიდრიხ დიურენმატის, ყველაზე ცნობილი პიესის “მილიონერი ქალის ვიზიტი”-ს მიხედვით გვთავაზობს სპექტაკლს “ვიზიტი”.

     რეჟისორმა დავით ჩხარტიშვილმა დადგმებისას განსხვავებული თანმიმდევრობა აირჩია.

სპექტაკლის მონაწილე მსახიობები დრმატული თეატრალური სკოლის კურსდამთავრებულები აღმოჩნდნენ,

"ინსტაგრამულად" შეფუთული ოჯახის „ანბოქსინგი“ 55 წუთის განმავლობაში მიმდინარეობს.

„ასულის“ წარმატება გამოვლინდა სიღნაღის თეატრალურ ფესტივალზე, სადაც შემოქმედებითმა ჯგუფმა სამი ადგილიდან მეორე აიღო. 

„ჰოი“ მათ ერთერთ სპექტაკლს ქვია და ამიტომაც დაარქვეს კომპანიას ეს სახელი.

თეატრი ათონელზე  მორიგი საინტერესო პრემიერა გაიმართა - გეგა გაგნიძის საავტორო სპექტაკლი - „იოსები“, რომელიც ფრანც კაფკას რომანს „პროცესს“ ეფუძნება.

პროგრამაში აღნიშნულია, რომ „ნაწარმოები შთაგონებულია ქართული მხატვრული ლიტერატურის შედევრებით“, მაგრამ მაყურებელი იოლად მიხვდება, ვის შედევრებსაც ეხება საქმე - გენიალურ რეზო გაბრიაძეს.

მარჯანიშვილის თეატრში ამბროლაურის კულტურის ცენტრთან არსებულმა თეატრალურმა დასმა ნინია სადღობელაშვილის ცნობილი პიესა ,,ბამბაზიის სამოთხე“ წარმოადგინა.

ოზურგეთის თეატრის ერტერთი წამყვანი მსახიობი ბელა კიკვაძე ბოლო წლებში საინტერესო ინდივიდუალურ პროექტებს გვთავაზობს.

ახალგაზრდა რეჟისორმა გეგა გაგნიძემ, რომელსაც უკვე რამდენიმე საინტერესო თეატრალური პროექტი აქვს შექმნილი

თუნჯერ ჯუჯეროღლუ თურქი დრამატურგია, რომლის კალამსაც ეკუთვნის პიესა „ზვავი“, სულ ცოტა ხნის წინ რეჟისორ თორნიკე სულაბერიძის მიერ განხორციელებული მესხეთის სახელმწიფო დრამატულ თეატრში.

გეგა გაგნიძე, დამდგმელ გუნდთან ერთად, გვიჩვენებს სასტიკ რეალობას იუმორითა და ირონიით, ამ ჟანრის სპექტაკლებისთვის უჩვეულო სიმსუბუქითა და სილაღით.

სპექტაკლის ნარატივი აგებულია საბრალო ადამიანის ცხოვრების გარშემო, როგორ ექცევა სოციუმი ბუნებით სუსტ ადამიანს.

გიორგი მარგველაშვილის რეჟისურით ერთ მოქმედებად წარმოდგენილი თითქმის ორსაათნახევრიანი დადგმა, როგორც ყოველთვის, ამჯერადაც გულგრილს ვერავის ტოვებს.

პიესის მიხედვით და სპექტაკლშიც მოქმედება ერთი დღის განმავლობაში ხდება - დილიდან გვიან საღამომდე და ამ ერთ დღეში აისახება ოჯახის დაშლის, შეიძლება ითქვას გაცამტვერების დრამატული ამბავი.

სენაკის თეატრის ორივე სპექტაკლზე გაყიდული ბილეთების მიხედვით სრული ანშლაგი იყო.

ლეო ქიაჩელის ნოველა „ჰაკი აძბა“ ნამდვილ ამბავზეა დაფუძნებული, რომელიც სოხუმში მოხდა.

იუჯინ ო′ნილი იშვიათი სტუმარი იყო ქართულ სცენაზე, თუ არ ჩავთვლით თემურ ჩხეიძის სპექტაკლს „სიყვარული თელებს ქვეშ“ რუსთაველის თეატრში

“ლინეინის სილამაზის დედოფალი” მაკდონას ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი და შთამბეჭდავი პიესაა, რომელიც უბრალო, ჩაკეტილ სივრცეში მცხოვრები ორი ადამიანის ცხოვრებას აღწერს. 

გეგა გაგნიძის საავტორო სპექტაკლის „იოსების“

პრემიერა შედგა 30 მაისს ათონელის თეატრში.

“პეპელა მიგვანიშნებს, რომ ცვლილება შეიძლება იყოს ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ, რაც გვემართება.”

სპექტაკლი, რომელიც ამ ეტაპზე შექმნის პროცესშია და რომლის პრემიერაც მაისში იგეგმება

რუსთავის გიგა ლორთქიფანიძის სახელობის დრამატული თეატრის რეპერტუარში, რა თქმა უნდა, თავისი საპატიო ადგილი უჭირავს ქართულ დრამატურგიას.

საინტერესო სპექტაკლი გახლავთ ნიკოლაი გოგოლის ნოველის მიხედვით დადგმული “შეშლილის წერილები”,

თავისუფალი თეატრის რეპერტუარს ახალი სპექტაკლი „სახლი აგვისტოს მზეზე“ შეემატა, რომლის რეჟისორი ნიკა ჩიკვაიძე გახლავთ. 

რეჟისორ სოსო ნემსაძის დადგმები გამოირჩევა ჩვენი თითქმის ამწუთიერი სინამდვილის უმწვავესი პრობლემის გაბედული, სახიერი  ჩვენებით.

ყოველი ადამიანის გულისცემა რიტმული ხმოვანებაა, რომელიც განუწყვეტელ ცირკულირებაშია და სიცოცხლის უმთავრეს ნიშანს წარმოადგენს.,

რეჟისორ ტატო გელიაშვილის სურათებად შექმნილი თითოეული სცენა რელიგიურ ფრესკებს ჰგავს.

სოსო ნემსაძის მიერ დაარსებული კომედიის ფესტივალი გამარჯვებულ სტუდენტ რეჟისორს აძლევს რუსთავის თეატრში კომედიური ჟანრის სპექტაკლის დადგმის შესაძლებლობას.

ეს აივანი კი ოჯახის ერთობის, ოჯახური თანაცხოვრებისა და მოგონებების სიმბოლოდ არის ქცეული,

<ბერსერკებთან: შინ> წარმოადგენს ლაბორატორიული ექსპერიმენტის სრულ შიგთავსს,

რეჟისორმა დიმიტრი ხვთისიაშვილმა, მიხეილ ჯავახიშვილის მოთხრობის „ლამბალო და ყაშას“ თამაზ გოდერძიშვილისეული ინსცენირების პრემიერაზე მიგვიხმო.

სპექტაკლის მთავარი თემა ქართულ-აფხაზურ ურთიერთობას ასახავს.

თუმანიშვილის თეატრში გოგი მარგველაშვილის მიერ დადგმული ეს სპექტაკლი მაყურებლის ყურადღებას პირველი წუთიდან იპყრობს

მარნეულის კულტურის ცენტრის მიერ წარმოდგენილმა სპექტაკლმა „ჰაიდე“, იმდენი კითხვა წარმოშვა ჩემში, რომ სხვაგვარად ვერც ჩამოვყალიბდი.

„თოჯინების სახლის“ სცენაზე, რეჟისორმა ნიკოლოზ საბაშვილმა მიხეილ ჯავახიშვილის რომანის „ჯაყოს ხიზნების“ თავისუფალი ინტერპრეტაცია შესთავაზა მაყურებელს.

„ჰაიდე“ (ტექსტის ავტორი: ქეთევან სამხარაძე) უტრირებულად ხაზს უსვამს - მდედრობითი სქესის სხვადასხვა კუთხით კოლექტიურ სტიგმატიზაციას.
 

„თავისუფლის“ ერთგვარი ნიშაა საკულტო ფილმების სცენარების მიხედვით სპექტაკლების დადგმა და ქართულ რეალობაზე მორგებული ადაპტაციის შექმნა.

ქალაქის თეატრი სამი წელია უკვე, რაც გვანებივრებს ახალი, განსხვავებული პიესებითა და დადგმებით.

ახალი ქართული თეატრალური რეჟისურა ცდილობს მიხეილ ჯავახიშვილის „ჯაყოს ხიზნებით“, გაიაზროს ინტელიგენციის საუკუნოვანი ტრაგედია,

ქალაქის თეატრში ქორეოგრაფებმა: თინათინ წულაძემ და გიორგი ტორიაშვილმა ქორეოგრაფიული სპექტაკლი „ოჯახი“ წარმოადგინეს

სამეფო უბნის თეატრი ყოველთვის სთავაზობს მაყურებელს მხატვრული ღირებულების მქონე, ღრმა შინაარსის მქონე სპექტაკლებს.

კოკო როინიშვილისა და რატი ლაბაძის სპექტაკლ „სტუმარი“-ის პრემიერა აპრილში გაიმართა, დამოუკიდებელ თეატრალურ სივრცეში - ქალაქის თეატრში,

გეგა გაგნიძის „იოსები“ (როგორც კაფკას რომანი) ერთ დილას, იოსებ კ.ს გაღვიძებით იწყება.

მარჯანიშვილის თეატრის სცენამ უმასპინძლა თეატრალური კომპანია „ჰოჲ“-ს ქორეოგრაფიულ წარმოდგენას - ადამიანის ტრაგედია, რომელიც იმრე მადაჩის ამავე სახელწოდების დრამატურგიულ ტექსტს ეყრდნობა.

ფლორიან ზელერი თანამედროვე ფრანგი დრამატურგია, რომელიც ფსიქოლოგიური და ემოციურად დატვირთული პიესებითაა ცნობილი.

„მტერი“, ფორმისა და სპეციფიკის მხრივ,  „შერეული“, სხვადასხვაგვარად შეფერილი  სპექტაკლია, სხვადასხვა ხერხისა და ფორმის გამოყენებით.

კომედია, განსაკუთრებით ფარსი, ხშირად რჩება ის ჟანრი, რომელსაც კრიტიკოსები გვერდს უვლიან - თითქოს ზედმეტად მსუბუქია სერიოზული ანალიზისთვის.

“ნუღარ გამოხვალ ოთახიდან, ოთახი ხომ ახლობელი პენსეაა,

და ეს ნაგავიც სრულიად დაგაკმაყოფილებს, მით უფრო მაშინ, როცა ჩვენს იქით, არც ევროპაა, არც აზია - ჩვენს იქით უიმედობაა და სანამ ჩვენ ვეღარ ვიყიდით პურს და ვეღარ გავაკეთებთ ტყუილ სუპს, ევროპული ოჯახი უარგვყოფს და დავიღუპებით?

„ბულინგი“თანამედროვე საზოგადოების ერთ-ერთი მწვავე სოციალური მოვლენაა. 

ნიკოლო    მაკიაველის პიესა მანდრაგორა, 1512 წელს დაიწერა და მიჩნეულია აღორძინების ხანის საუკეთესო კომედიად. მოქმედება ფლორენციაში ხდება და ჩვენ ვხდებით იმის მომსწრენი, თუ რისი გაკეთება შეუძლია ადამიანს მიზნის მისაღწევად.  

„გრძელი დღის შემოღამება“ ავტობიოგრაფიული პიესაა. ო’ნილის მამა მსახიობი იყო.

სასპექტაკლოდ გადაკეთებული ტექსტი და დიალოგები - საბა ასლამაზიშვილისა და მანანა ანთაძის ერთობლივი ნამუშევარია.

ქართველ რეჟისორებს, როგორც აღმოჩნდა, უყვართ თუნჯერ ჯუჯენოღლუს პიესა „ზვავი“, რისი თქმის უფლებასაც მაძლევს სხვადასხვა თეატრის არაერთი დადგმა.

დრამისა და კინოს მსახიობის სპეციალობის III კურსის სტუდენტებმა წარადგინეს თავიანთი ნამუშევარი სახელწოდებით „ღამის აურზაური“.

ამერიკელი დრამატურგის იუჯინ ო'ნილის „გრძელი დღის შემოღამება“ - პრემიერა თუმანიშვილის კინომსახიობთა თეატრში 17 მაისს გაიმართა, რომლის ინსცენირების ავტორი და რეჟისორი დიმიტრი ტროიანოვსკი გახლავთ.

ნიკა საბაშვილი სპექტაკლში „მტერი“ გვიხატავს საზოგადოებას, დაუდნობელს და ულმობელს, ადამიანებს მანკიერი თვისებებით და  ინდივიდს, რომელიც ცხოვრებამ და გარემოებებმა აქცია მარტოსულ ადამიანად.

ლაგოდეხის თოჯინებისა და დრამატულმა თეატრმა ორი წლის წინ რაჯდენ კერვალიშვილის მონო სპექტაკლი „მედეა“ შესთავაზა ქართველ მაყურებელს.

საქართველოს რადიოში თეატრალური ხელოვნების ამ ჟანრის ჩამოყალიბება ბევრად უფრო ადრეულია.

ანასტასია ნავროზაშვილის სპექტაკლი  „მესამე რაიხი“- სინდრომი“ ბერტოლდ ბრეხტის პიესის „შიში და სასოწარკვეთა მეამე რაიხის იმპერიაში“, მიხედვითაა შექმნილი.

მოზარდ მაყურებელთა თეატრის სცენაზე გიორგი სულთანიშვილმა პაოლო ჯენოვეზეს კინოსცენარი გააცოცხლა და შეეცადა ჩვენთვის ეჩვენებინა ის, რომ ყველაზე უცხო და უცნობი შეიძლება ჩვენთვის ყველაზე ახლო ადამიანი აღმოჩნდეს.